Błąd: Brak formularza kontaktowego.
Nulla vehicula fermentum nulla, a lobortis nisl vestibulum vel. Phasellus eget velit at.
Call us:
1-800-123-4567
Send an email:
monica.wayne@example.com
Я психолог з України Віра Сєргєєва. Скоро буде 2 роки, як я, як і багато інших українок, виїхала зі своєї рідної країни, шукаючи прихистку від воєнної агресії.
Zdarza się w naszym ośrodku, że trakcie zapisywania się na terapię albo w trakcie wstępnych konsultacji pada ze strony osoby szukającej pomocy pytanie: czy pracują u nas psychoterapeuci chrześcijańscy? Czy terapeuta jest osobą wierzącą? To ważne pytania, wzbudzające sporo emocji zarówno u pacjentów, jak i u terapeutów, więc warto na chwilę zatrzymać się nad tym zjawiskiem i objąć je namysłem.
Przy okazji przyjrzę się w tym tekście szerszemu zagadnieniu – jakie znaczenie ma dla przebiegu psychoterapii to, czy terapeuta i pacjent są różni, czy podobni do siebie, pod względem światopoglądu, osobowości i doświadczenia życiowego.
Psychoterapia i duchowość łączne czy rozłączne?
Czy zasadne jest zestawianie tych dwóch rzeczywistości?
Temat ten wzbudza sporo emocji, jest przedmiotem dyskusji – często wcale nie po to, by realnie zbliżyć się do odpowiedzi na to, co może być pomocne dla człowieka, który przychodzi na psychoterapię, by poradzić sobie ze swoimi trudnościami, spotkać siebie, dokonać użytecznych dla siebie zmian. Raczej jest to temat podnoszony podczas debat filozoficznych czy politycznego przeciągania liny. Zachęca się nawet często, by „Boga zostawić za drzwiami”, że duchowość to sprawa intymna, całkowicie poza kontekstem społecznym i niedobrze jest, by była tematem oglądanym podczas terapii.
Serce i umysł na pokładzieWyobraźmy sobie taką sytuację. Mąż wchodzi do kawiarni i z zaskoczeniem zauważa tam swoją żonę, która podchodzi do nieznanego mu mężczyzny i ściska go z uśmiechem na powitanie. Jak zareaguje? Na to pytanie może odpowiedzieć koncepcja mentalizacji. Odpowie ona – to zależy jak mężczyzna zmentalizuje tę sytuację. Czyli jakie znaczenie przypisze działaniom i intencjom swojej żony?
Psychoterapia grupowa stanowi wartościową alternatywę dla terapii indywidualnej z kilku powodów. Są nimi wsparcie społeczne, różnorodność perspektyw oraz możliwość uczenia się od innych. Także nie sposób pominąć tak istotnej sprawy jaką jest wzajemne wsparcie i zrozumienie czy wzmacnianie umiejętności społecznych.
W miniony weekend z grupą terapeutyczną dla młodzieży wyjechaliśmy na Mazury, do zaprzyjaźnionego domu dla grup Bezat. Był to niezwykły czas, w pięknym miejscu, z pięknymi ludźmi. Czas podsumowań pracy terapeutycznej, jaką wykonali uczestnicy grupy – niektórzy będąc w niej dwa lata, inni – rok. Im wszystkim – chapeau bas! – za wysiłek, wytrwałość i niesamowite efekty tej pracy. Dla wielu z nich była to droga przez ciemną dolinę – depresji, myśli samobójczych, osamotnienia, rozpaczy.
Często podczas konsultacji, które poprzedzają przyjęcie do grupy, staramy się wyjaśnić osobom zainteresowanym, na czym właściwie polega terapia grupowa i czym się różni od indywidualnej. Niełatwo w kilku zdaniach zawrzeć, czym jest to, co leczy, co umożliwia zmianę poprzez bycie w grupie terapeutycznej?
Kończymy właśnie tegoroczne grupy terapeutyczne dla młodzieży. Bardzo cenne jest zobaczyć perspektywę młodych ludzi, ich sposób przeżywania rzeczywistości. Pozwólcie, że się podzielę przemyśleniami z tych spotkań.
Młodzi potrzebują Was. Rodziców. Dorosłych. Dających oparcie. „Trzymających w pionie” (to cytat), ale też pozwalających na chwile słabości, bo oni na różne sposoby czują się pod presją. Tak, można czasem nie móc wstać z łóżka. Można nie mieć siły się uczyć. Można mieć dość. Wiecie o tym lepiej niż oni.
Ratunku! Moje dziecko potrzebuje terapii!
„Chciałam umówić na terapię moją 15-letnią córkę. Do niczego nie możemy jej zmotywować. Całymi dniami leży w łóżku, nie chce z nami rozmawiać…” „Potrzebuję terapeuty dla 14-letniego syna. Czujemy się całkowicie bezsilni, na skraju załamania, od rana do wieczora w domu trwa jedna wielka awantura…” „Proszę o termin na konsultację dla 17-latki, która ma silne lęki…””Nasz 10-letni syn ma wybuchy agresji. Nie panuje zupełnie nad swoimi emocjami.”
To przykładowe tematy, z jakimi dzwonią do naszego Ośrodka zaniepokojeni rodzice. I często spotykają się z propozycją, która może zaskakiwać: „Zapraszamy Państwa na konsultację rodzinną – wszystkie osoby, mieszkające pod jednym dachem”.
Dla osób, które chcą zrozumieć stan umysłu dziecka w żałobie czas epidemii może paradoksalnie stać się do tego sprzyjającą okazją. Podczas epidemii wszyscy cofamy się w pewnym sensie do dziecięcego sposobu myślenia i odczuwania oraz przeżywamy codziennie żałobę po dziesiątkach mniejszych lub większych utrat.
Adam Lis, terapeuta z naszego zespołu, od kilku już lat współpracuje z Fundacją Nagle Sami, która wspiera osoby w żałobie. Niedługo będzie tam prowadził szkolenie dla specjalistów na temat żałoby dzieci i młodzieży. Zachęcamy do wzięcia udziału w szkoleniu oraz do lektury tekstu, który Adam napisał z tej okazji.