Psychoterapia dzieci i młodzieży

Problemy, z którymi pracujemy to:

• depresja dziecięca i młodzieżowa
• lęki, nieśmiałość, zahamowanie w relacjach rówieśniczych
• agresja i autoagresja
• problemy wychowawcze
• trudności szkolne
• terapia dzieci i młodzieży z rozpoznaniem ze spektrum autyzmu
• inne trudności emocjonalne

Jak pracujemy:

• Podczas pierwszych spotkań z rodzicami i dzieckiem ustalamy wspólnie, jaka forma pomocy będzie najbardziej skuteczna.
• Pracujemy terapeutycznie z dziećmi w ścisłej współpracy z obojgiem rodziców.
• Według potrzeb łączymy różne rodzaje oddziaływań: terapię indywidualną, rodzinną, grupową lub pracę warsztatową.
• Terapia indywidualna dzieci i młodzieży odbywa się raz lub dwa razy w tygodniu, sesja trwa 50 minut.

Na czym polega psychoterapia dzieci i młodzieży?

Większość z nas, kiedy po raz pierwszy styka się z psychoterapią, ma w głowie obraz znany z filmów i dowcipów – pacjent leży na kozetce z rękami złożonymi na piersiach a za nim w fotelu siedzi poważny milczący pan w okularach i z notesem na kolanach. Być może psychoterapia wyglądała tak ponad sto lat temu. Jednak od tego czasu sztuka pomagania ludziom w ich emocjonalnych trudnościach bardzo się rozwinęła, korzystając z licznych odkryć naukowych i doświadczeń gromadzonych na przestrzeni lat przez psychoterapeutów i ich pacjentów. W trakcie rozwoju tej dziedziny powstało wiele podejść psychoterapeutycznych, które różnią się między sobą, mając jednak nadal wiele wspólnego ze sobą.

Dzisiaj udając się po pomoc do psychoterapeuty możemy oczekiwać, że spotkamy się z kimś, kto będzie zainteresowany naszym życiem wewnętrznym – naszymi myślami i uczuciami oraz tym jak wiążą się one z kłopotem, z powodu którego zgłaszamy się po pomoc. Będzie nas uważnie słuchał pomoże nam lepiej zrozumieć co i dlaczego w naszym życiu dzieje się nie tak, jakbyśmy tego chcieli. Zazwyczaj odbywa się to poprzez swobodną rozmowę na tematy, które sam pacjent uznaje za ważne. Większość terapeutów stara się nie narzucać swojego punktu widzenia i swoich rozwiązań. Niechętnie udzielają również rad, w przekonaniu, że pacjent tak naprawdę wie lepiej od terapeuty, czego potrzebuje żeby poradzić sobie z problemem i wystarczy mu pomóc w odkryciu tego.

Wiele pomocnych spostrzeżeń pojawia się także dzięki obserwowaniu sposobu, w jaki pacjent wchodzi z terapeutą w relację. Stwarza to okazję, żeby dowiedzieć się o sobie czegoś nowego. Zazwyczaj ten wzrost samoświadomości, w połączeniu z nowymi doświadczeniami emocjonalnymi, po pewnym czasie przynosi upragnioną przez pacjenta zmianę i daje ulgę w cierpieniu.

To, co u dorosłych i młodzieży odbywa się w trakcie swobodnej rozmowy, u młodszych dzieci dzieje się zazwyczaj poprzez zabawę, która jest najbardziej naturalnym językiem dziecka. W przypadku psychoterapii indywidualnej dziecka kluczowe znaczenie ma współpraca psychoterapeuty z rodzicami.

Można powiedzieć, że dziecko korzysta z pomocy trzech terapeutów: po pierwsze jest terapeutą samo dla siebie i jego naturalny potencjał pomaga mu radzić sobie z kłopotami samodzielnie; po drugie jego terapeutami są rodzice, których miłość i troska najczęściej wystarczają, żeby pokonać nawet większe trudności; gdy jednak mały pacjent znajdzie się w naprawdę poważnym kryzysie, może skorzystać z pomocy psychoterapeuty, który wspiera oba wspomniane procesy.

Czas trwania psychoterapii zależy od jej celu, który pacjent ustala z psychoterapeutą podczas pierwszych kilku spotkań o charakterze konsultacyjnym. Ważne jest, żeby był to własny cel pacjenta, nienarzucony przez kogoś z zewnątrz (partnera, rodzica, znajomych), ponieważ kluczem do sukcesu jest własna motywacja i zaangażowanie tego, kto zgłasza się po pomoc. Spotkania odbywają się zazwyczaj regularnie, raz w tygodniu i trwają 50 minut.

Nasi specjaliści pracujący z dziećmi i młodzieżą

Kliknij i umów się na pierwszą konsultację!