Tydzień kobiet – Margaret Mahler
Droga Margaret Mahler do rozwoju zawodowego była naznaczona wieloma trudnościami i przeciwnościami, począwszy od doświadczenia odrzucenia przez matkę, przez sytuację społeczno-polityczną, aż po niechęć niektórych osób w towarzystwach analitycznych. Jednakże dzięki jej sile i uporowi, została uznanym pediatrą i psychoanalitykiem i wniosła swój znaczący wkład w rozumienie patologii i leczenie zaburzeń osobowości, zwłaszcza osób z organizacją na poziomie borderline.
Życie Margaret Mahler
Margaret Mahler (1897-1985) urodziła się w Sopron, żydowskiej wiosce, w zachodnich Węgrzech. Jej ojciec był lekarzem, matka zajmowała się domem. Mahler czuła, że matka wyraźnie faworyzuje młodszą od Margaret o 4 lata siostrę – Suzanne. W sposób negatywny komentowała urodę Margaret. Ojciec natomiast bardzo wspierał córkę i był zachwycony jej intelektem. Mahler dojrzewała w poczuciu, że jest brzydka i że nie pokocha jej nikt wartościowy, co kompensowała dążeniem do bycia niezależną.
W wieku 16 lat wyprowadziła się do Budapesztu, do ciotki, która również nie kryła, że woli jej siostrę. Mahler podjęła decyzję o studiach medycznych. W tym czasie czytała dzieła Freuda, zaciekawiła się nieświadomością i zainteresowała psychoanalizą. Przeniosła się na Uniwersytet w Monachium, gdzie kontynuowała medycynę, wyraźnie wyróżniając się wiedzą spośród innych studentów i zwracając tym samym na siebie uwagę wykładowców.
Była zaciekawiona badaniami naukowymi. Pod wpływem niespokojnej sytuacji politycznej i narastającego antysemityzmu, przeniosła się na Uniwersytet w Jenie, gdzie z jednej strony bardzo ją doceniano, z drugiej przedstawiciele ruchu pronazistowskiego dążyli do wydalenia jej z uczelni. Udało jej się ją skończyć, po czym wyjechała do Wiednia. Tam pracowała jako pediatra, wyszła za mąż, poddała się analizie szkoleniowej u Heleny Deutsch i została psychoanalitykiem. Analiza została jednak zakończona przez Helenę, która uznała, że Mahler się do niej nie nadaje, co było dla niej ogromnym ciosem. Analiza szkoleniowa była warunkiem koniecznym szkolenia psychoanalitycznego. Jej przerwanie zaowocowało odrzuceniem przez Annę Freud kandydatury Mahler do Wiedeńskiego Instytutu Psychoanalitycznego.
Dzięki Ferencziemu rozpoczęła tajną analizę u Aichhorna, którą potem kontynuowała u Hoffera i z czasem została przyjęta do Instytutu. Mimo, że założyła pierwszą w Wiedniu przychodnię pediatryczną zorientowaną psychoanalitycznie i była cenionym psychoanalitykiem, nie została dopuszczona do elity wiedeńskich analityków. W 1938 r, kiedy nasiliły się prześladowania Żydów, udało jej się wraz z mężem wyjechać do Nowego Jorku. Tam pracowała jako konsultant ds. opieki nad dziećmi w Nowojorskim Instytucie Psychiatrycznym i jako pracownik naukowy na Wydziale Psychiatrii Uniwersytetu Columbia. Odnosiła sukcesy, a jednocześnie martwiła się losami Żydów w Europie i próbowała ściągnąć do Nowego Jorku swoją rodzinę, co się nie udało.
Praca Margaret Mahler
Prowadziła badania psychoanalityczne. Na początku jej prace koncentrowały się wokół psychoz dziecięcych. W 1950 r. założyła żłobek terapeutyczny. Z czasem, wraz ze współpracownikami, zaczęła prowadzić badania nad niezaburzonymi dziećmi i zdrowymi matkami w warunkach pokoju zabaw. Prowadziła prace nad rozwojem ego i tworzeniem się tożsamości. Była zaciekawiona wpływem tej najważniejszej relacji: tzw. relacji z obiektem w ciągu pierwszych 3 lat życia na zdrowie psychiczne dziecka i potem dorosłego. Podkreślała wagę procesu separacji i indywiduacji (5-36 miesiąc życia) w osiągnięciu zdolności dziecka do wyodrębnienia się od matki i osiągnięcia własnej, indywidualnej tożsamości, co jest warunkiem koniecznym zdrowego rozwoju.
Podzieliła rozwój dziecka na fazy i podfazy.
Faza normalnego autyzmu, z czasem nazwana fazą przebudzenia (od ur. do 2,3 m-c życia). Przeważają w niej procesy fizjologiczne nad psychologicznymi, dziecko nie ma świadomości świata zewnętrznego; ze stanu pół snu, pół czuwania wyrywa niemowlę głód lub inny rodzaj dyskomfortu.
Faza normalnej symbiozy (2-3 m-c -5 m-c życia), kiedy to niemowlęta przeżywają siebie i opiekunkę(zwykle matkę) jako jedność, jakby były złączone wspólną granicą. Z czasem pojawia się rozróżnienie pomiędzy: ’ja” niemowlęcia i ”nie ja”. Matka zaczyna być doświadczana jako obiekt częściowy, doświadczenia krążą wokół przykrych i przyjemnych doznań, co jest początkiem procesu rozszczepiania. Im bardziej opiekunka była optymalnie reagująca, kojąca i podtrzymująca, tym niemowlę jest bardziej gotowe do wyodrębniania.
Właściwa faza separacji – indywiduacji
I subfaza: różnicowanie – niemowlę eksploruje, dotyka twarzy matki i zaczyna ją odróżniać od twarzy innych osób, niemowlę boi się obcych, a zarazem jest nimi zaciekawione (5-10 m-c życia).
II subfaza: praktykowanie – dziecko przez raczkowanie odchodzi od matki, po czym wraca do niej jak do bezpiecznej bazy, kiedy osiąga postawę pionową, rozszerza się horyzont dziecka i zadziwia go. Pewnie powodzenia tej podfazy mogą wynikać z przedwczesnej presji, że dziecko ma dorosnąć lub nieświadomego zachęcania do zależności (10-16 m-c życia).
III subfaza: ponownego zbliżanie – dziecko orientuje się, że jest jednak małe w wielkim świecie i próbuje znaleźć optymalną odległość od opiekunki. To czas zmagania z własnym niezdecydowaniem, z którego dziecko wyjdzie jako autonomiczna osoba z własnym zestawem cech (16-24 m-c życia).
IV subfaza: początki emocjonalnej stałości self i obiektu – głównym zadaniem tego okresu jest rozwój poczucia odrębności i osiągnięcie poczucia indywidualności. Dzieci potrafią już sobie dobrze radzić z nieobecnością opiekunki, wiedząc, że wróci. Dziecko ma uwewnętrzniony całościowy obraz opiekunki jako stabilnej osoby, dającej pocieszenie, wobec której dziecko może tolerować swoje zarówno pozytywne, jak i negatywne uczucia (24-36 m-c życia).
Jest przedstawicielką teorii relacji z obiektem. Opisała rozwój psychiczny dziecka od urodzenia do 24 miesiąca życia i podzieliła go na fazy. Podkreślała znaczenie relacji z opiekunem, zwykle matką, dla prawidłowego rozwoju dziecka, jego psychicznych narodzin i uzyskania swojej własnej tożsamości i autonomii.
Categories: Warto przeczytać
