Aleksandra Lutoborska, Autor w serwisie Plaster miodu

Błąd: Brak formularza kontaktowego.

Schedule a Visit

Nulla vehicula fermentum nulla, a lobortis nisl vestibulum vel. Phasellus eget velit at.

Call us:
1-800-123-4567

Send an email:
monica.wayne@example.com

576 566 984
osrodek@plastermiodu.waw.pl

6 miesięcy ago · · Możliwość komentowania Przez ruch do siebie została wyłączona

Przez ruch do siebie

 

Gdy jesteśmy dziećmi, ruch towarzyszy nam nieustająco. Wypływa z nas spontanicznie, ogarnia nas całych, porywa nas, zapamiętujemy się w nim. I tylko o to chodzi w ruchu dziecka – o sam ruch. Nie o wynik, nie o formę, nie o masę czy rzeźbę. Jesteśmy wtedy całością, wyrażamy w ruchu całych siebie, ruch jest wyrazem odwagi, potrzeby eksploracji, twórczości. Ruch pozwala nam też przeżywać wspólnotę, relacje, bliskość, ruch pozwala radzić sobie z emocjami, choćby poprzez przepychanie się, różne walki, gry, w których jest element agresji, rywalizacji.

Czytaj więcej

6 lat ago · · Możliwość komentowania Dekalog rodziców nastolatków została wyłączona

Dekalog rodziców nastolatków

Oczywiście, są różne dzieci i różni rodzice, różnorodne uwarunkowania, temperamenty i potrzeby. Jednak autorzy publikacji o rozwoju i wychowaniu podejmują mniej czy bardziej błyskotliwe próby ubrania swoich doświadczeń i przemyśleń w pracy z nastolatkami w kanony zasad. Taką próbę podjął również amerykański psychiatra Michael Bradley, autor, którego cenimy za jego łączenie fachowej wiedzy i doświadczeń ojcowskich.

Czytaj więcej

6 lat ago · · Możliwość komentowania Spotkania rodzinne – jak się na nich odnaleźć? została wyłączona

Spotkania rodzinne – jak się na nich odnaleźć?

fot. Oxana Grivina / Fotolia

Taką rozmowę dane mi było odbyć z Panią Anną Druś z grudniowego „Przewodnika Katolickiego”. Nie wyczerpuje ona tematu; jest spojrzeniem na wspólnie obchodzone uroczystości od strony pewnych zasad, które regulują tę rzeczywistość. Wspólnie podejmujemy refleksję, czy te zasady mają rację bytu, czy też są hamującym ekspresję własnych potrzeb ograniczeniem i odbierają autentyczność relacjom. Zachęcamy do lektury.

Czytaj więcej

6 lat ago · · Możliwość komentowania Terapeuta w kinie została wyłączona

Terapeuta w kinie

 

„7 uczuć” Marka Koterskiego to film ważny, pokazujący w groteskowej oprawie istotę transgeneracyjnych przekazów traumy. Doskonale uchwycił reżyser klimat dzieciństwa i dorastania obecnych, powiedzmy, czterdziestokilkulatków.

Wiele było tam ludycznego zmysłu zabawy, rówieśniczych rytuałów, które pozwalały oswajać ważne rozwojowe tematy, solidarności, która jednak jakoś chroniła (i broniła się) przed opresją dorosłych. Z drugiej strony z bolesnym realizmem sportretował Koterski dorosłych – nauczycieli, rodziców – w najlepszym przypadku nieuważnych, nieobecnych, niezainteresowanych dziećmi i światem ich przeżyć, ale nierzadko po prostu okrutnych.

Czytaj więcej

6 lat ago · · Możliwość komentowania Człowiek na linie – o sztuce kontaktu z nastolatkiem została wyłączona

Człowiek na linie – o sztuce kontaktu z nastolatkiem

„Nastolatki walczą z zasadami i podważają ich sens, jednak większość z nich woli pozostać w układzie rodzinnym i uniknąć zbyt dużego chaosu. Młodzi pragną robić, co im się podoba, ale nie chcą żyć odseparowani od rodziny.” – tak pisze dr Anthony Wolf w książce pod dość brutalnym tytułem „Posłucham rodziców, jak się wreszcie zamkną”.

Czytaj więcej

Zapisz się do naszego Newslettera!

RODO Plastra Miodu – zgoda na przetwarzanie danych osobowych

Tekst RODO: www.plastermiodu.waw.pl/rodo/

REKOMENDACJA

Chcieliśmy bardzo gorąco przekonać wszystkich, którzy mają problemy z nastolatkami, nieumiejącymi odnaleźć się w życiu, że warto podjąć próbę terapii rodzinnej!
Mieliśmy bardzo poważne problemy z naszą córką. Osobą o bardzo dużej wrażliwości, raczej zdecydowanie nadwrażliwą, o niezwykle niskiej samoocenie.
Wtedy ktoś zaproponował terapię rodzinną. Zupełnie przypadkiem trafiliśmy do Pani Aleksandry Lutoborskiej! Początki były bardzo, bardzo trudne, jednak dzięki profesjonalnej pomocy Pani Oli, stopniowo nasze relacje z córką ulegały poprawie.
Po pewnym czasie uwierzyła w siebie, choć nie było Jej łatwo skończyła studia. Od 5 lat jest bardzo szczęśliwą mężatką i ma u boku wspaniałego partnera! Cieszymy się bardzo Jej szczęściem!
Z perspektywy tych wielu lat widzimy wyraźnie, że bez wsparcia Pani Oli losy naszej rodziny mogły potoczyć się całkiem inaczej!

Państwo S. Uczestnicy terapii rodzinnej.

REKOMENDACJA

Tego, co tu się odbywało ja bym nie nazwał terapią. Bo terapia mi się zawsze kojarzyła z jakimś praniem mózgu. To były raczej spotkania, w czasie których była przestrzeń na to, żeby ten, kto chce, mógł sam sobie pomóc.

Pan P., ojciec rodziny, uczestnik terapii rodzinnej

REKOMENDACJA

Na początku terapii nie wiedzieliśmy w ogóle, o czym tu mamy rozmawiać. Myśleliśmy, że ktoś po prostu nam powie, co źle robimy i co mamy zmienić, żeby dziecku się poprawiło. Dopiero dzięki tym spotkaniom zaczęliśmy zauważać, co to tak naprawdę znaczy, że jesteśmy rodziną.

Rodzina Państwa C.

REKOMENDACJA

To zabrzmi zabawnie, ale podjęcie decyzji o rozpoczęciu terapii to już dużo, i to coś więcej niż decyzja, to proces :) W moim wypadku proces decyzyjny trwał dłuższy czas, aż pewnego dnia odkryłam, że chciałabym się rozwijać, zdobywać świat, być szczęśliwa, ale z tą wiedzą o sobie, o świecie, jaką wówczas miałam, nie umiałam spełnić swoich pragnień, a doświadczenia z przeszłości brały górę nad pragnieniem wolności i spełnionego życia.
Czy było łatwo, lekko i przyjemnie? Cóż, bywało różnie... ale jak wspaniale jest dostrzegać drobne zmiany, w zachowaniu, w relacjach, w odbiorze otaczającego świata. Jakże wspaniale jest patrzeć na ludzi wokół bez lęku, iść wyprostowanym do pracy, być pogodzonym z własną niedoskonałością a jednocześnie być dumnym z nawet najmniejszych osiągnięć. Do dziś pamiętam, gdy pierwszy raz w trakcie trwania terapii założyłam sukienkę, korale, kolczyki... i uśmiechnęłam się do swojego odbicia w lustrze :)

Pani Agnieszka, 30 lat

REKOMENDACJA

To doświadczenie dało nam możliwość przyjrzenia się naszym rolom, które przyjmujemy w życiu oraz zobaczenia, czy jest to nasz świadomy wybór, na ile nam to odpowiada, skąd się wzięło, jakimi wartościami kierujemy się w życiu i zweryfikowania tego, co nam podpowiada rozum, a co serce…

Pani Marzena, uczestniczka warsztatów dla kobiet